Ribs & Blues 2013 Dag 2

Door Cigarbox Henri

Gisteren was het bij aanvang al gezellig druk en ik ben zeer benieuwd of de enorm grote bezoekers aantallen van gisteren vandaag gevenaard gaan worden.
Aan het programma kan het niet liggen, want wat te denken van 12 Bar Blues Band, die eindelijk hun verdiende plaats op het R & B podium mogen komen opeisen, Drippin' Honey, Larry & His Flask, Big Boy Bloater, Saint Jude, Treetop Flyers, Beans & Fatback en natuurlijk afsluiter: Walter Trout! En natuurlijk zal er ook weer theater aanwezig zijn.

Ik was door omstandigheden iets later dan gepland, maar kon, net als het publiek dat al vroeg op de benen was, nog prima genieten van the 12 Bar Blues band, met nummers als 'Key to your heart', de geweldige Sonny boy klassieker 'Help Me' (in een heel andere uitvoering, dan waarin wij hem zelf spelen, maar wel heel herkenbaar) En iedereen applaudiseerde mee toen de namen van overleden blueshelden langskwamen in de uitsmijter 'E-mail from heaven'. Tijdelijk drummer Jeffrey verstaat zijn vak goed en is een uitstekende vervanger. Cees was weer geweldig op dreef, Jan goed bij stem en wist het publiek om zijn vinger te winden. De strakke bas werd door de onvervangbare Patrick weer met heel zijn lichaam, ziel en mimiek gespeeld en de 2e gitaar werd weer super neergezet door de immer onverstoorbare maar nimmer verzakende Randy. Ondertussen dat ik dit schrijf is de geweldige formatie Drippin' Honey bezig met hun laatste nummer. Ook zij speelden voor een enthousiast publiek en het is mooi om te zien hoe de bassist zijn grote contrabas afbeuld. Ik kan mij nog herrineren dat ik ze een aantal jaren geleden hier ook al eens op het podium stonden en op mij toen al veel indruk maakten met hun op rockabily ge ente blues van Palladins tot Lester Butler zeg maar.
Het weer is nog steeds goed hier en de sfeer ook weer uitermate.

Waanzinig genoten van de asskickin' punkfolk van Larry and his Flask. Wat een ADHD energie!! Het heeft weinig met blues te maken, maar past wel goed thuis in de "roots" , want Ribs & Blues wil zichzelf graag onderscheiden als Roots & Blues festival. Deze band was absoluut de moeite waard alleen al qua energie. Heftig zwetende mannen en een contrabassist die zijn tot op de draad versleten en met ductape gerepareerde bas dan ook erg mishandelde. Op een gegeven moment ging hij er zelf boven opstaan en boog het instrument gevaarlijk door. Ook had hij een strijkstok in een foudraal er aanhangen, die hij zeer regelmatig gebruikte. Verder hadden ze een staande drummer zoals bij Rockabilly bands vaak gebruikelijk is, gebruikten ze o.a. een trompet, acoustische gitaar, electrische en een oude banjo. De heren zagen eruit alsof ze net van het werk van het veld kwamen en ik zou zeggen houdt YouTube de komende tijd in de gaten voor mooi film materiaal van deze waanzinnige band, want ik zag veel mensen filmen.

On Mainstage was ondertussen Big Boy Floater met een set mainstream blues bezig met af en toe een paar mooie uitschieters ertussen.  En zojuist heeft Saint Jude het mainstage beklommen en die zetten gelijk hoog in. Het schijnt dat Ron Wood en Jimmy Page helemaal wild zijn van frontvrouwe Lynne Jackman en dat niet alleen om haar uiterlijk, maar met name om haar vocale kwaliteiten. Wat kan deze meid uithalen!!! Niet voor niets heet het genre van deze band "Freak n' Roll".
 

De Treetop Flyers heb ik helemaal niet gezien, want op zo´n festival kom je natuurlijk allerlei bekenden tegen en dat is ook uitermate gezellig.

Het Beans &  Fatback collectief was een podium vullende act, met maar liefst 2 drummers en 2 toetsenisten! Hun muziek viel moeilijk in een bepaalde hoek te plaatsen en was voor de liefhebbers van alternatief denk ik wel een openbaring. Zij hadden fans meegenomen was te merken en trokken redelijk veel publiek. Ik heb daar een paar nummers naar staan kijken en het zit goed in elkaar. Uiteraard een drumsolo op beide drumstellen tegelijk en het was wel goed dat de ene drummer af en toe ook eens een ander percussie instrument oppakte bij sommige nummers, waarbij de andere drummer dus zijn ding kon doen.  Ze speelden namelijk ook af en toe dezelfde drumpartijen en dat is mijns inziens wat overbodig.

Later toen Walter Trout begon raakten ze natuurlijk wel aardig wat publiek kwijt aan deze gitaarbeul, die vanavond zijn set, net als zijn grote vriend Popa Chubby gisteren,  zittend moest doen. Walter had last van zijn knie en verontschuldigde zich daarvoor. Ik heb zijn hele set niet afgewacht maar ben er zeker van dat hij ook zittend voor veel vuurwerk kon zorgen. 

En zo is er zojuist al weer een eind gekomen aan Ribs & Blues 2013, een editie die niet zonovergoten was, maar toch weer veel publiek op de been bracht, publiek dat deze 2e dag iets later binnenkwam dan gisteren. Voor de echte bluesliefhebber was er iets minder aan blues te bleven, maar hoogtepunten waren toch wel King of the World, JJ Grey, Matt Schofield, Popa Chubby, Drippin' Honey, The Veldman Brothers, 12 Bar Blues Band en Walter Trout. Verrassend waren Ceaux Ceaux Jones en in zeer grote mate Larry & His Flask.

De organisatie kan in elk geval weer terug kijken op een geslaagde editie, hoewel het publiek iets minder meebewoog / - deinde op de muziek dan voorgaande edities. Maar we gaan er vanzelfsprekend van uit dat de organisatie ook volgend jaar weer zijn uiterste best zal doen om weer een prachtig programma neer te zetten en wellicht is het een idee dat het publiek zelf het komende jaar via een soort poll, namen mag kiezen van bands die al eens eerder geweest zijn?

1 naam schoot mij in elk geval gelijk te binnen toen ik dit schreef; het Britse Hokie Joint.
Allemachtig, wat hadden die een paar jaar geleden op Ribs & Blues een indruk achter gelaten!!!