Concertverslagen

       
Blackfoot Gypsies in NiXenMeeR 07.06.2016
Tekst: Herbert Schluter

The Blackfoot Gypsies deden Europa aan en tijdens deze tour was er net genoeg ruimte voor één
optreden in Nederland. Ik zou bijna zeggen dat de eer weer eens te beurt viel aan NiXenMeeR in
Enschede en hoewel het concert op dinsdagavond plaatsvond en er rond half negen nog maar een
handjevol mensen aanwezig was bleken er bij aanvang toch nog aardig wat mensen de weg te
hebben gevonden en werd ’t toch nog gezellig druk.

The Blackfoot Gypsies werd opgericht door drummer Zack Murphy en zanger/gitarist Matthew Paige
die bassist Dylan Whitlow and ’bekschuiver’ Oliver ’Ollie Dogg’ Horton in het nekvel grepen en de
heren zijn inmiddels al weer ruim vier jaar en vier albums verder. Het meest recente album ’Handle
it’ is inmiddels alweer een jaar oud en een nieuw exemplaar kunnen we in de loop van het najaar
verwachten, tenminste, dat hebben ze ons beloofd!

Vanzelfsprekend waren veel liedjes afkomstig van dit laatste album en voor de afwisseling deden de
heren eerst een akoestische set. Waar ik om mij heen diverse goedkeurende geluiden hoorde kon me
dit eerlijk gezegd niet zo heel erg bekoren op de één of andere manier…
Gelukkig (voor mij dan…) begon daarna het ’echte’ werk en goeiemorgen zeg, daar spatte het
vuurwerk vanaf! De liedjes zoals ’Spent all my money’, ’Pork Rind’ en ’Scream my name’ werden met
overgave en energie gespeeld. Zanger Matthew heeft een onwaarschijnlijk hoge en ietwat nasale
stem die ergens wel aan Bob Dylan doet denken terwijl bassist Dylan me telkens weer verbaasde met
zijn vingervlugge basspel. Veel bassisten vervullen een bescheiden rol op de achtergrond maar zo af
en toe sta je gewoon hartgrondig te genieten van een bassist met een tikkie ADHD…

Ook drummer Zack laat zich niet onbetuigd en wisselt z’n stokken af en toe om voor sambaballen.
Maar ja, waar laat je dan die drumstick? Gewoon tussen je tanden, vandaar dat hij af en toe als een
wilde ’Captain Caveman’ achter z’n kit zat! Ook hier: genieten! En de meest (on)opvallende van het
stel was toch wel Olly Dog die eigenlijk maar bij een paar gelegenheden zijn kunsten solo vertoonde
maar doorgaans met zijn harmonica een soort muzikale basislaag onder het geheel legde. Zo van: je
merkt ’t bijna niet maar als-ie niet speelt mis je het. Aparte maar leuke gewaarwording!
Daags na dit optreden vertrokken de mannen naar het hoge Noorden. Nee, niet Groningen, maar
Scandinavië en daar hebben ze zich ook aardig vermaakt als ik de berichten mag geloven. Kortom:
weer zo’n heerlijke verrassing zoals we wel vaker hebben meegemaakt bij NiXenMeeR! Dat was het
die doordeweekse dinsdagavond dubbel en dwars waard (en het enigszins duffe gevoel op
woensdagmorgen…).

www.nixenmeer.nl